İftar saati bir sokaktan geriye kalanlar…

Klavye bana baktı, ben klavyeye.
Boğazımda düğümlenen cümleler, parmaklarımdan dökülmüyor.
Bir şeyler yazmam, anlatmam lazım.
Bir iftar sofrasında yaşadıklarımı, gördüklerimi.
Umudu, paylaşmayı samimiyeti.
Büyükşehir Belediyesinden aradılar.
Başkan Yusuf Alemdar’ın bir eve misafir olacağı, iftar sofrasına davet ettiler.
Fotoğraf çekmek yok.
Sadece başkan Alemdar ve misafir olacağımız aile ile birlikte iftar açacağız.
Onlarında haberi yok.
İftara az bir zaman kala  Sosyal İşler Müdürlüğü personelleri geliyor.
Ev hanesine bir iş kalmadan, sofrayı kuruyor.
Sosyal İşler Müdürü İbrahim İkiz, ince eleyip sıkı dokuyor.
Tanıdık, bildik, dostlar iftar sofrasında  görsün, Pr çalışması değil.
Samimi içten.
Bir yer sofrasında oturuyoruz.
Evin annesi mahcup.
”Keşke diyor, haberimiz olsaydı, bende bir şeyler hazırlardım.’
Ne güzel yurdum insanı yüreği.
İmkânsızlıklar içinde, misafiri baş tacı emek istiyor.
Biz otururken başkan Alemdar mahalleye geliyor.
Makam arabasını görenler şaşkın. Başkan kime geliyor.
Sofraya oturuyoruz.
Ailenin çocukları pırıl pırıl.
Çakmak çakmak gözleriyle, başkan Alemdar’a bakıyorlar.
”Bu amca kim ?”
”Belediye Başkanı ”diyorlar.
Çocukcağız; ne anlasın başkandan.
Kendisine hediye verilen oyuncak arabanın sevinciyle, Alemdar’a sarılıyor.
” Amca, benim de bundan bir tane daha var, senin olsun..”
Ezan okunuyor.
Çorbalar içiliyor.
Sonrasında sıcak çay içimde sıcacık bir sohbet.
Hayat mücadelesinde bir aile.
O kadar içten o kadar samimi ki.
Anne; gözleri dolarak anlatıyor.
”Kızım 13 yaşında ,okumasını o kadar istiyorum ki ”
Başkan Alemdar, uzun uzun sohbet ediyor.
Henüz ortaokulda.
Ama öylesine zeki  ve gözleri parlıyor ki.
Başkan Alemdar’ı can kulağı ile dinliyor.
Orada başkan yok aslında, bir baba var.
Kendi hayatından örnekler veriyor.
Can kulağı ile dinliyor.
Başkan Alemdar, Sosyal İşler Müdürü İbrahim İkiz’in telefonunu veriyor.
Ve ekliyor, ”Ne ihtiyacın varsa, bir yanındayız. Sen İbrahim Amcanı arıyorsun.”
Ses tonu bir anda ciddileşiyor, başkanın.
”Ama bir şartım var. Bu dönem teşekkür, seneye takdir bekliyorum senden..”
Kızcağız başıyla onay işareti veriyor.
Başkan Alemdar yineliyor, ”Söz mü ”
Mutlu, umutlu bir şekilde cevaplıyor.
”Söz Başkan Amca”
O iftar akşamını hiç unutmayacağım.
Çünkü, bir insanın umutlarına değen bir iftardı  o akşam.
Bir annenin kızının eğitim hayatı için mutluluğu, bir genç kızın yeşeren hayalleri.
Raif Ugan…