Sessizliğin çocuklar için önemi

Günümüzde teknolojinin gelişimiyle birlikte yaşamın pek çok alanında değişim ve dönüşümler meydana gelmiştir. Şüphesiz bu değişikliklerden en önemlisi ise bilgiye ulaşmanın oldukça kolaylaşması olmuştur. Bilgiye ulaşmanın kolaylaşması ile birlikte kişisel gelişim, kültür sanat, edebiyat ve ebeveynlik ile ilgili farklı konularda kendini geliştirmek kolaylaşmıştır. Fakat; bu durum bilgi kirliliğini de beraberinde getirmiş ve doğru bilgi edinmeyi zorlaştırmıştır. Ayrıca gittikçe daha da gürültülü bir hale gelen dünyada, insan sürekli çeşitli uyaranlara maruz kalmaktadır. Bu durum da sessizlik ve sükunetin önemini daha da belirginleştirmektedir. Sessizlik, pek üzerinde durulmayan fakat çocuk eğitiminde önemli unsurlardandır.
Günümüzde ebeveyn eğitiminde çoğunlukla çocuklar ile sağlıklı iletişim ve çocuklara kazandırılması gereken davranışlar üzerinde durulmaktadır. Ebeveynlerin çocukları ile iletişimlerinde sıklıkla aşağıdaki gibi ifadeler kullanılması önerilmektedir;
“Bunun tadını beğendin mi?”
“Çok güzel olmuş, aferin!”
“Evin yanına nehir çizmişsin!”
“Bir tane daha çikolata yiyemeyeceğin için kızgınsın.”
Çocukların duygu ve davranışlarını yansıtmak zor zamanlar yaşadıklarında anlaşıldıklarını ve yanlarında olunarak destek sağlandığını hissettirmek için faydalıdır. Fakat; herhangi bir zaman dilimi içerisinde çocuklar bir eylem gerçekleştirirken veya birlikte bir aktivite içerisindeyken bu tür sorular ve açıklamalar çocuğun içerisinde bulunduğu andan kopmasına neden olabilmektedir. Çocuğu, şimdiki zamanı duyuları ve duyguları ile deneyimlemekten, eylemlerini zihinsel olarak değerlendirmeye kaydırmaktadır. Dolayısıyla yalnızca içerisinde bulunduğunun anın keyfini çıkarmak, yediği yiyecekleri duyuları ile tam olarak tadını çıkararak yemek, oyun atmosferini özümseyerek doğal tepkiler vermek ve duygularını deneyimlemek yerine tüm bu eylemleri ve duyguları üzerinde düşünmeye başlar ve değerlendirmeler yaparlar.
Spontane bir biçimde kendilerini tamamıyla içerisinde bulundukları aktiviteye kaptırmak yerine, iyi bir performans gösterme beklentisi olduğunu düşünerek performanslarını değerlendirmeye başlarlar. Özellikle resim yapmada eylemin içerisinde yer alarak bütünsel bir biçimde kendini akışa bırakmak yerine eylem üzerinde düşünmeye ve değerlendirmeye başlarlar.
Sonuçta, çocukların içerisinde bulundukları herhangi bir eylem veya durumda hissettikleri duygular ve bedenlerinde hissettikleri duyumlar konusunda farkındalık kazanmaları yerine onları zihin düzeyinde analiz ederek değerlendirmelerine neden olunmaktadır. Fakat; çocukların bütüncül bir gelişim için yaşadıkları duyguları deneyimlemelerine izin vermek, bedensel duyumlarının farkına varmaları ve bir akış içerisinde bunları bütün olarak deneyimlemeleri oldukça önemlidir.
Çocukların ileride beden ve ruh sağlığı açısından sağlıklı birer yetişkinler olmaları için, onları zihin düzeyine hapsetmemeli ve yaşadıkları duyguları ve duyularını tam olarak deneyimlemelerine izin verilmelidir. İşte bu noktada sessizlik devreye girmektedir.
Sessizlik, bir ebeveynin çocuğuna sunacağı en değerli hediyelerden biridir. Örneğin; birlikte bir resim yapıldığında orada hem ebeveynin hem de çocuğun akışta kalarak resim yapmaları. Veya birlikte açık alanda yapacakları bir gezide konuşmadan ağaçları, çiçekleri, hayvan seslerini vs. doğanın içerisinde yer almak gibi aktiviteler yapılabilir.
Sessizliğin faydalarından yararlanabilmeniz dileğiyle…