USTAMIZI KAYBETTİK!
Aynı zamanda Kanal 54 Televizyonu, Bizim Sakarya gazetesinin Taraklı temsilciliğini yapıyordu. Birde çocuğum gibi dediği bir internet sitesi vardı.
Lise de öğretmenimdi emekli olduktan sonra abi kardeş gibi her gün beraberdik.
Bir gün bana sağda solda haber değeri olan konuların fotoğraflarını çekmemi istedi. Aman hocam bu işler bana göre değil dediğimde bırak bu ayakları sen sadece okumadın ama senin bu hayatta yapamayacağın hiç bir şey yok cevabını verdikten sonra biz bismillah dedik gazeteciliğe başladık.
Aylar yıllar geçtikçe benim haberlerimi ulusal basında gördükçe ve benim canlı yayınlarda izledikçe benimle gurur duyuyordu.
Bir gün bana artık ölsem de gam yemem dedi. Ardından da çırak ustayı geçmezse sanat ölürmüş lafı bak tam sana isabet yazılmış dedi.
Sana verdiğim görevi layıkıyla yapıyorsun tebrikler evlat derdi.
O gün bugün sizlere haberleri hazırlamak için elimizden gelen gayreti göstermeye devam ediyoruz.
Bugün ise 1 ay içerisinde aniden rahatsızlanan hocamı tedavi gördüğü Korucuk Devlet Hastanesine ziyarete gittim.
Tabi enfeksiyon bulaşma riski sebebiyle görüşemedik ama dualarımız onunlaydı.
Annem gibi çok sevdiğim eşi Naime yengemle ayak üstü durumunu konuştuk ve hastaneden ayrıldım. Ben ayrıldıktan yaklaşık 30 dakika sonra aniden rahatsızlanmış ve hayatını kaybetmiş.
Hemen apar topar tekrardan hastaneye gittim. Naime yengeme sarıldım başsağlığı diledim. Ağlayarak selamını ilettim oğlum çok sevindi dedikten sonra bir kez daha yıkıldım.
Sözün bittiği yerdeydik maalesef yapacak hiç bir şey yoktu…
Allah’tan geldik Allah’a gideceğiz.
Mekanın cennet olsun güzel insan. Nurlar içinde uyu inşallah.