Sabri Derici / Nam-ı diğer Tatasız Sabri

Sabri Derici / Nam-ı diğer Tatasız Sabri

Sabri Derici 1943 Taraklı doğumlu.
Behiye ve Kazım Derici çiftinin oğlu.
Göynük- Gerişler Köyünden Emine Hanım ile evli.
Üç çocuk babası. Çocuklarının isimleri Hüseyin, Ayşe ve Oya.

Sabri Abilerin evleri Hacımurat Mahallesi yangın Önü Sokağında.
Mobilya Atölyesi de aynı sokakta bulunmakta.

Lakapları, babasının babası Mustafa Derici dedelerinden kalma.
Yokluk dönemlerinde ev yaparken tahta sıkıntısı çektikleri için.
Babası Kazım Derici 1950’li yıllarda kereste atölyesini kuruyor. Sabri Abi de bu atölyeyi mobilya imalathanesine çeviriyor. Başarılı bir mobilya ustasıydı.
Bir ara mesleğini İstanbul’da sürdürdü.
Daha sonrasında tekrar Taraklı’ya dönüş yaptı.

Taraklı Gençlik Spor Takımında futbol oynadı.
Bu futbol derneğinin başkanlığını da yaptı.
Mobilya atölyesine kızları Ayşe ve Oya’nın isimlerini verdi. Daha sonra da atölyeyi oğlu efsane Muhtar Hüseyin’e devretti. Yanında çalışan çıraklarının usta olmasına vesile oldu.

İçindeki çocuk hep çocuk kaldı, hiç büyümedi.
Onun “hadi yaaaaa”, “anladın mııııı”, püfffff”, “yürüüüü” gibi sözcükleri hep kulaklarımda çınlıyor.

Anlatımına göre: Göynük’te bir futbol karşılaşmasında maçın bitimine az bir süre kala galibiyeti korumak amacıyla topu havaya dikiyor, top üç beş dakika havada kalınca hakem maçı bitirmek zorunda kalıyor.

Çok iyi bir abim ve dostumdu. Karşılıklı ziyaretlerimiz olurdu.
Ben Taraklı Orman İşletme Şefliğinde görevli memurdum. Ziyaretime geldiğinde bahçemizdeki çocukların salıncağında sallanırdı.

Onu 7 Ocak 2016 tarihinde kaybettik. Sabri Abiyi 9. Sene-i devriyesinde rahmet ve özlemle anıyorum.

Alaattin Yılmaz- Taraklı/ 7 Ocak 2O25